Antånto az iz gånt, pensarante übar disan sachandar, iz gerift kan haus boda hatt gelebet dar pua; ’z iz gebest a haus a pizzle auz von lånt, tortemitt in bisan in di lait von pèrge. ’Z izzese vürgemacht; di khuchl iz gest voll månnen un baibar, alte un djunge; ber iz gest gesotzt zo tisch, ber nåmp in vaür, ber gesotzt afte stiage boda iz gånt aft obar un alle soin gest drumauz z’èzza pult un basöln. ’Z Tönle hatt gegrüazt un hatt khött alln guata tschoi un dena hattz khött ber ’z iz un bem ’z hatt gesüacht. Ummadar iz augestånt vo nidar nå in ovan un izzen gånt inkeng. ’Z iz gest a pua boda hatt auzgeschauget pinn an söttan pumblatn mustatz, azpi a gaburo; ma di lången baffan håm gezoaget ke soine zbuantzekh djar hattarse boll gehatt alle. A diarn iz lai augestånt un hatten gelatt platz zo tisch, ’z Tönle alora izzese nidargesotzt. Da håmen gevorst z’sega biz sa hatt gehatt getschoint, ma iz hatt lai genump a püdele snòpz un a kikkera kafè, dena håmsa geredet. Da o, azpe sa kadar bittova, ’z Tönle hatt aukontart baz ’z izzen vürgestkhennt un bia un ombromm ’z hatt gemucht inkian zoa nètt z’soina gelekk in di khaich. Dar Orlåndo, asó hattar gehoazzt dar pua pinn baffan, izzen ågenump gearn zo giana zo khoavanen di ståmpn vor iz o, nå azpidar hatt gegloabet ke da beratn khennt vorkhoaft destrar, ma lai, hattar khött, beratz nètt djüst astomar vorttragast di arbat miar; asó dòpo azzede hån abegelirtn a pizzle, aniaglaz mucht gian nå soine bege, magare vennbaraz abas in an paran luak.’Z Tönle, nètt habante in briaf zo maga vorkhoavan sèlbart di ståmpn, hebat hèrta gemucht stian untar in pua, sovl biz hettat gearbatet vor imen. Di boch darnå håmsa augevånk zo giana, zo vuaz natürlich, ke di schua un di schinkh håmzase gehatt guat. Affon rukkn, gepuntet pittnan ledran gürtl, håmsa gehatt a kèssle pitt holtz un drinn a hundart foldje schümma auzgebetart un auzgetoalt nå bazda da drau iz gebest gevèrbet. Di sèlln kartn soinz gest di uantzegen sachandar vo kunst, boda vor drai djarhundart di armen laüt von stattn, von lentarn un von masan soin khennt zo khenna. Di Tasoinar soinz gest alte un guate khremar vo kunstsachandar, in di vorgånnatn zaitn anvetze håmsa vorkhoaft züntplèttla, est soinsa gelånk zo vorkhoava soine ståmpn gedrukht nidar a Basånn in da gåntz bèlt, vodar Skandinavia sin durch in India, odar in Sibèrdja un insinamai afta åndar sait von mer: in Perù. Aniaglaz folk un lånt hatt gehatt liabar ummana odar da åndar von sèlln ståmpn, daz sèll boda hatt gevallt in protestent in nòrt Europa iz nètt gånt guat vor di spanjölln; di rüss håm gehatt gearn di auzseng vo Parigi odar Londra un di La Madonne vo Raffaello, di frantzésan un di olandésan anvetze håm gehatt liabar di kriagar von Napoldjù odar di auzseng un di rüstn von ostn fölkarn, di meriké von sud håm geböllt La Madònne dela Guadalupe un djuditze universali, di österraichan, romåntische auzseng von Beleschlånt, un sachandar vo katza; ma alle håm gehatt soin hailege vor se alumma, an halige Joseph a pizzle eltar, odar a LaMadonna eppaz djünngar. (9. / continua)