Ena zo böllaz iz gest gerift in an stråmbatn platz züntrest ünsarn pèrng, vorda åheft da groaz ebene, boda raivan gåntz süasege faing un di boimarn zibibbo, un boda aubaksan di ölpuamen.

Est iz gestånt bol; ’z hatt nemear gehöart in rümblar von kriage, ma lai a rinngez venle bint boda hatt geplast zbisnen in raisar von ölpuamen. ’Z izta oine gånt di sunn un zuar in mer izzese gehöatart: dar hümbl hatt gevånk da sèll varbe boda hatt ’z bazzar von mer. ’Z izzese gesotzt untar in an ölpuam, hatt augezoget in rolodjo, ena zo bizza ke di sèllnen djüsto vorgånnt soinz gest di urn von tage vo Boinichtn; ’z hatten gezüntet di pipa un izzese postart hi in ståmm un hatt khött starch: «’Z parirat soin an abas ka lånngez» un hatt gedenkht, vor sovl djar, balz vo auz nå in rånt von balt hattz gehüatet azta dar schatn vodar nacht mach versbindn in khèrschpuam aftz tach zo kheara dahuam. (77. / continua)