’Z hatt vorstånt hoatar ke in di sèlln tang vor a djar, lai dòpo azzaz håm gehatt vortgetrakk pitt soin öm, di belesan håm bidar gehatt vürgevånk soi kontrada un di khoasarsoldàn soinse gest augehaltet affon Poltrecche.

Antånto azza soin gestånt gesotzt zo reda in patze, izzese genempart a kapitå, a månn hoach un magar, di oang hånnen geglentzeget. «Zio» hattar khött disar kapitå, un di soldàn soin lai gest nå auzostiana, ma er hatt lai geheft di hånt un se soinse gekheart nidarzositza «Zio, ma bo bölltar gian?»

«Dahuam» hattzen rispundart ’z Tönle nemmante auz di pipa von maul «dahuam ka miar.»

«Bo steatar?»

’Z Tönle hatten khött in nåm vodar kontrada un dar kapitå Emilio Lussu hatt gepükht ’z maul in a trauregez lèrcharle. «Di österraichan håmse gekheart vürzovånga in dise tang, kheart bidrumm nidar» hattaren khött «un paitet azta allz ditza auhöar, hattar nètt parentn?»

Bataldjù, prosèkh afte akhsl! Vürsnen! Hattma gehöart hokn vo zöbrest dar kolònna abe. Un dena: «Kapitå Lussu macht untarkhemmen di sèlnen bodase soin vorspetet!»

Bruntlante, di soldàn soinen gevazzt afte akhsl di prosèkk un soinse bidar gelekk in bege zuar in rümblar von kanù. ’Z Tönle izzen nètt någånt ma ’z iz njånka gekheart bidrumm; ’z hattze gelatt gian vür alle un an lestn hattz gesek in kapitå, boda hatt augeventzart an gåntzan khöpf übar di åndarn, grüazanz pittar hånt un zoangen in bege zo kheara bidrumm. (71. / continua)