Von innate gadjöffle von rokh hattz auvargezoget in rolodjo zo vazzanen un dena hengenen au in nagl obar in khopf von pett. Ma vorzen hatt augehenk hattzen gehaltet a pizzle in di hånt zo höaranen sbern un mèkkn un, biz ånka in schatn izta nètt gelånk z’sega garècht di ur, hattz gesek ’z hemmarle von aparatt boda hatt gemèkket di sekonde un untar di vinngar hattz gehöart di börtar geschribet umme di raze un hintar afte kassa izta gest drau a miniara pinn saüln un pittnar lantèrn, un zboa khnappar. In sèll rolodjo hattzen gehatt gekhoaft vil djar pellar in Ulm, un di sèlln börtar soinz gest di mòtte von arbatar sotschalistn boda in di sèlln djardar håm gekhempft zo arbata mindar urn affon tage. ’Z izta gest geschribet atz taütsch: Biar bölln arbatn acht urn – acht urn lirnen – acht urn rastn. Un no: Vor sotziale liabe un pruadarkòtt un panådarkòtt. Bégante in rolodjo in di hånt ’z Tönle hatt übarlekk: «Urn in miniara hattmara gearbatet sèchtzane odar mearar o un est anvetze baz pruadarkòtt habar ’z kriage, un di armen töatnse tra de se... »

’Z hatt gehenk in rolodjo affon nagl un hatten argezoget di schua, ’z izzese nidargelekk atz pett un hatten augezoget an alta dekh. Vo bait hattma gesek laüchtn di gelaichegen vaürdar vo hèrta un di flåmpe von kanü, a rümblar boda nètt hatt augehöart, est a pizzle sterchar, est a pizzle deblar.

In khemman dar takh hattz gehöart tretn nåmp in haus un dena, starche ströach in di tür. Iz izzese nètt gemövart von pett: «Sa, azze hettat gelazzt offe di tür niamat hettat gemèkket, asó anvetze, an uantzega tür gespèrrt tortemitt alln in åndarn offe billz soin gemuant ke ’z izta epparummaz inn, zèrte sachandar di soldàn vorstianse.» Da håm gemèkket no sterchar un ’z vèllele izzese abegeprocht un di tür hatt gesmèttart au pa maur. ’Z hatt gehöart tretn in di khuchl un gian inn in stall un no hattz pensart: «Sperarbar azzar nètt venn in tabakk.» Dar soldàdo iz gekheart bidrumm in di khuchl un dena hattar gevånk di stiage.

Di tür vodar khåmmar o iz offegånt. Schaugante auz untar di zedje, in schatn hattz gesek an pua gerüstet alz soldàdo; dar iz gestånt vest a bailele afte tür un hatt ummargeschauget. Dena izzarse augehaltet z’schauga pezzar zuar in pett, boda ’z Tönle hatt gemacht fenta z’slava. Gelokht von mèkk un von glentzegar von rolodjo dar soldàdo izzese genempart laise, laise un hatt gerekht di hånt zo nemmanen. ’Z Tönle hatt offegetånt di oang un in an plasar hattzen khött atz taütsch: «Lazzen bodar iz, püable!»

Dar soldàdo iz gestånt darstokht un, baldar iz renvenirt, izzar inkånt loavante, intzamparantese pa stiang nidar. ’Z Tönle o iz augestånt un lai balda dar soldàdo iz gest in gart, izzen ågelekk bahemme di schua un iz gånt nidar in stall zo nemmanen in tabakk vor di pipa boz hatt gehatt augepuntet in an zopf un lugart untar di ströbe in tunkhl kantoüle. Ma in gianante auz izzen gevuntet aftavorå dar tür von haus a patuldja österraichane geschaft von an loüfar boden lai iz gånt inkeng un hatten khött atz belesch: «Iar sait a spiù, dar sait gepòkht!»

’Z Tönle hatt gespibet danidar, an tunkhln spaibar vo tabakk, bruntlante eppaz boda dar loüfar hatt nètt vorstånt un asó hattaren gevorst bidar, hèrta atz belesch: «Ma baz khöttar au? Khennt pitt üs!» (49. / continua)