Alle abas, in di laitn von Moor, drau aftn hügl, gemacht pittar krea, auzgegrabet von pèrge ’z djar 1916 zo macha platz un zo lugara in kanù, di khua iz gestånt un hatt geschauget; di iz gest sovl azpi augeluant in hoatar von hümbl.

Timpl traure, inkrötscht afta bidan karege, inngemudlt inar dekh, boden hatt auzgehaltet in vrost, dar Gigi Ghirotti hatt geschauget er o, ena zo khöda bort.

Dena hattar gebruntlt: «Baz bartze schaung da sèll khua? Odar baz bartze pensarn? I sise hèrta sèmm alle abas. Furse – izzar gånt vür, segante ke i hån gesbiget – billse se åuvülln pitt disan urn, pinn sèll bose sik, pinn sèll bose höart, vor balda dar snea un dar vrost bartnse haltn ingespèrrt vor långe månat in stall. Odar, vor balse bart soin toat.

«Furse», hånnen rispundart i «paitetze lai azta austea di sunn. Sisto nètt azpese schauget hèrta zuar dar mòrgassait?»

Von beldarn un von pèrng abe izta khennt di nacht; ma pittar tünkhl o, kontro in hümbl gesent pitt stèrn, di khua iz gest sèmm vest un hatt geschauget. Azpi di zait.

Alora, hånne ågeheft zo kontara in Gigi di stòrdja von Tönle Bintarn. (2. / continua)