Epparummaz arbatante nå dar aisanpån iz gest gerift sin in Anatolia, un hatt aukontart ke zo defendrase von bölf, padar nacht, håmsa gemucht zünten sött groase vaürdar auz nå in barakkn, un ke da håm gemucht arbatn draugeschauget von soldàn, ombromm ’z soinda gest di bandìttn bulgare un macedone boda alle nècht håm gesüacht auzzomachase.

A tiabas a bòtta laise, zoa nètt zo lazzase höarn håmsa gesunk in kantzú von aisanpånarn, boda håm gearbatet zo pora durch di pèrgn un zo djukha prukkn, zo macha durchgian in aisran bege. Dar kantzù hatt khött asó

E la mattina all’alba
Si sentono le trombe suonare
Sono gli aisanpånar che vanno via
Ciao bella mora mia, se vuoi venir

Un di baibar boda håm gespunnt håm respundart timpl:

Mi sì che vegneria
Ma dove mi condurrai ?
Ti condurrei aldilà del mare
Ne la bela casa dell’aisanpånar.
Quell’aldilà del mare
L’è tanto lontano da casa
Ma non ti lascio solo andar via
Che da la nostalgia mi sento morir.

Dar kantzú iz gånt vürsnen laise, timpl, un, lazztmarz khön, süaz azpi hone, antånto di haspln håm gesaüst azpi di paing un håm augemövart da barm luft von stall, sovl biz berat gest lånngez.

Dòpo disan kantzú vor a bailele alle håm gesbiget, sin azzta epparummaz, boda iz gest gerift sin durch in lånt von ungarn hatt ågeheft zo kontara vodar arbat zo graba di kanel von bazzar un von karettn decauville gezoget vo gåntze file ross untargehenk in par. Ma in Ungaria håmsa gehatt glük zo haba di ross z’ziaga di karéttn, ombromm in Taütschlånt, boda hatt geschaft dar khosar, in di gruam un in di minìarn, di karèlln håmzase gemucht schupfan odar ziang di månnen sèlbart.

Nètt hèrta ’z Tönle hatt geslaft in soi pett; zèrte vert, balz iz gekheart bidrumm abas, hattz gevånk di håntstiage un iz gånt au in di dilla; asó, azta beratn zuarkhennt di pintarn zo süachaz, beratzen gest dèstar inkian vo hintar auz in haus un lugarnse au in balt. Op un zua, balda vodar botege von Puller izta khennt an paran alarme, ’z Tönle hatt augevånk un iz gånt au in di hütt von Püne bosen iz gest gemacht a dèstarz èstle tortemitt in höbe. In soi pett, pinn lailechar un pinn baibe, izzese fidart z’slava lai balz iz gånt bint un snea, balda sichar di pintarn soinen nètt genump di zait zo giana ummanåndar zo süachaz.

’Z iz auzgevallt, in an tages voll sunn, dòpo azta di månnen von kontrade håm gehatt geschauvlt di beng boda håm gevüart zuar in lånt, azta drai pintar un an ufitzìar soin khennt sin au in haus zo süachaz. (Furse håmzaz gehatt gebarnt, odar epparummaz hatten eppaz khött) Ma ’z Marìnele Ballòt, hattze gesek auvarkhemmen pa zaitn, un hatt lai genump di katzedrèlln un iz gånt loavante, machante fenta zo giana na bazzar kan Prünndle, un vo sèmm hattz geloft vürsen sin kan haus von Bintarn zo geba aviso. ’Z Tönle asó, hatt gehatt alla di zait zo inkiana padar hintarn tür, zo vånga in bege von slit un zo giana zo lugarase au in balt untar dar gelaichegen skaff vo hèrta, vo sèmm hattz gemak auzschaung ena z’soina gesek. Di gabür håm nicht khött niamat un njånka di åndarn laüt vodar kontrada. (15. / continua)