In sèll abas, dòpo sovl zait, dar arm månn hatt bidar gemak nidarlengse in soi pett, pitt soin baibe nidar nå, un pinn zboa khlumman khindar in di biang bodaren iz gezoget nåmp. Dar izzta njånka draukhennt ke ’z iz gebest khalt, soi laip izzese lai darbèmp gedrukht kontro soinar spusa. ’Z ais afte lastre hatt gehèkklt söttane schümmane koltrila un ’z liacht von må boda hatt gelaüchteget affon snea zzese gebetart auz timpl, timpl, in di khåmmar un hatt geglentzeget azpi ploaz stèrn, asó hattz parirt z’ slava drinn in an lam hümbl. Merare vert, da sèll nacht, izzarse genempart soinar spusa un dena izzar intschlaft haltnarar a hånt postart affon pusom.

’Z hatten darbekht daz earst liacht von takh, un ’z gelaüta vo alln in klokkn, un ploaz laüt boda von kontradn ummanåndar, soin khennt zuar in lånt singante in alt kantzù vo boinichtn. Di kantzü soinse augemischt in air boda hatt parirt pitt glass, dar khlång iz gånt un khennt; benn starch, benn laise. Dar hattzen nètt dartånt zo vorstiana di börtar, bidar ånka hatt gespitzart di oarn, ma vo bo un vo bia ’z izzen zuargerift di votze hattaren gemak vürstèlln: «Dise soinz di månnen von Ebene, dise soinz di baibar von Bald un von Prudegar.» Dar izzen gedenkht balda er o, alz gaburo iz gånt zo sinnga auz pa beng - dar snea hatt geprosslt untar di brokkn von schua. ’Z izzen khennt in sint dar alt kantzù, un laise, laise, hattar någesunk di altn börtar:

Darnaach viartansong iahr

Az dar Adam hat gaveelt

Ist kemmetaf disa belt

Dar ünzar libe Gott

….………….……….

Gabüart in bintar zait

In armakot, un vrise

Z’öxle alloan, mit plise,

Un z’eselehaltenz barm

…………….………..

Oh Gott ba d’allez möghet !

Von eüch beghen ist hümmel

Dì’earda, dar gliz, dar tümmel

Un Iart gabuart so arm

Di klokkn håm augehöart zo laüta. Soi baibe iz augestånt bahemme von pett, un izzese ågelekk zo giana nidar aft untar z’zünta ’z vaür azpi alle morgan daz gåntz djar. Di hatt gehöart in Peatar vitschln laise, dena tüan offe un spèrrn di tür: puam un diarnen bodase soin gerüaft, un dena singen:

Gasegt an stearn in hümmel

Drai mann von morgond lantar

In könighe gaventarn

Leghensich af an bek…

«Ma ombromm di gabür bartn hèrta åhevan vodase vort, ke ’z iz ummana von lestn stròfe?» Asó hattze khött, un dena izze augestånt.

Vor’z Tönle håmda ågeheft drai månat loune; ’z hatt nètt gemak gian ummanåndar auz pa tage, un zo giana nidar in lånt njånka lazzansen khemmen in sint; lai an paran abas dòpo tschoi iz gerift sin nidar in stall von Nappn, bodase soin getroff di månnen vodar kontrada z’tschèkkla. Da håm geredet vodar arbat, von bèttadar, von laüt bosa håm bokhennt gianante ummar pa bèlt, vo bia da håm auzgeschauget, un bia ’z soinda di fremmegen baibar. Ma, alz fremmege soinda gest geroatet di laüt boda håm gelebet lai da züntrest ünsarn pèrgn o! (14, / continua)