Vo auz an oro in balt, azpi a billez vich, boda hüatet un paitet azta oine gea di sunn, vorz geat pa kampigl zo vüatrase, hattar geschauget zuar soin haus, un zuar in lånt sèmm untar tortemitt in bisan. Daz guat gesmekh vo holtztåmpf iz zorgånnt in rosate un violate hümbl, un di kree håm geflattart pittnåndar, rüavantese.

Soi haus hatt gehatt an albar obar ’z tach: an billn khèrschpuam.

Dar khèrn boden hatt gemacht aubaksan iz khennt domgetrakk vonar troasl, ettlane djar vorånahi; ja, pittnan skitt in flattran, un in an barmen lånngez dar sèll såm hatt geplüant, ombromm, ummadar von soin altn, a khutta djar pellar, zo halta’n auz di bèttadarn, hatt gehatt gedekht ’z tach pitt naüng stroa, un daz alt, untar, pittar zait, iz darvault un izzese gemacht bas.

Asò, izzar augebakst dar sèll khèrschpuam. (3. / continua)